Stewardess op missie: het veilig thuis brengen van passagiers
Door het coronavirus dat zich als een golf over de wereld verspreidt, is het TUI’s prioriteit om 30.000 vakantiegangers naar België en Nederland te halen. Vandaag ben ik onderdeel van het terug naar huis brengen.
Op missie met de vertrouwde smile
Wat een drukte in de crewroom. Misschien lijkt het maar zo; de afgelopen dagen heb ik voornamelijk thuis doorgebracht, het voelt best raar om dan weer even onder de mensen te zijn. Normaal begroet ik mijn collega’s met en kus of we schudden elkaar de hand, nu volstaat de knipoog en de vertrouwde TUI smile. We starten de briefing en praten met elkaar over onze missie. Want zo voelt de vlucht vandaag wel een beetje, als een missie.
Oorverdovend stil
Op de bijna verlaten luchthaven wandel ik met mijn crew richting de gate. Het is rond de klok van 8 in de ochtend, normaal is het op dit tijdstip spitsuur op Schiphol. De leegte om ons heen wordt nog eens extra benadrukt in het vliegtuig. De stoelen waarop eigenlijk 298 zonzoekers zouden plaatsnemen blijven leeg. Zonder passagiers zetten we koers richting de Canarische Eilanden.
Hier voel ik me onaantastbaar
De sfeer met collega’s onderling is fijn. We zijn blij elkaar te zien, om met elkaar te zijn en om in de lucht ons hart te luchten. We delen onze zorgen voor morgen maar bovenal genieten we nog even van wat voorheen normaal was: het leven in de Boeing Bubbel. Soms kijk ik even naar buiten en bedenk ik mij dat het virus daar beneden zijn sporen achterlaat. Boven in de bubbel voel ik mij even onaantastbaar, hier voel ik mij veilig.
Vragen, zorgen, een grap en een grol
Bij het instappen van onze passagiers valt meteen op hoe dankbaar en blij de mensen zijn. Ik word enthousiast begroet en maak hier en daar een kort praatje. Veel passagiers aan boord zijn nauwelijks een week weggeweest, anderen hebben wel wat langer van de zon kunnen genieten, maar iedereen wil graag naar huis. Logisch, de afgelopen dagen was alles gesloten op Gran Canaria en het vakantiegevoel was ver te zoeken. Ondanks dit alles is er een fijne sfeer aan boord. Tussen al het handen wassen door maken we een praatje, hier en daar een grap en een grol, vragen worden gesteld en zorgen gedeeld.
Wel thuis en tot ziens
Na 4 uur vliegen komt het afscheid. Ik wens de passagiers een wel thuis en uit met volle overtuiging mijn ‘tot ziens’. De blijk van waardering, dankbaarheid en de stroom aan complimenten die volgt van de passagiers is hartverwarmend.
Wanneer zal ik mijn vleugels weer spreiden
De thuiskomst op Schiphol ontroert me, want ik neem niet alleen afscheid van de passagiers maar ook van mijn werk. De laatste vluchten worden gevlogen en het is onzeker wanneer ik mijn vleugels weer zal spreiden. Gelukkig was ik onderdeel van deze bijzondere vlucht. Dank aan al die fantastische passagiers en collega’s. We zijn thuis.
Luchtkusje,
Miss van Os